Eerste Kamer blokkeert verruiming tijdelijk huurcontract
Onlangs behandelde de Eerste Kamer de Woningwet. Deze wet bleek op sommige onderdelen niet in het belang van de huurders. En daar stak de Eerste Kamer een stokje voor.
Wat waren de minpunten voor huurders?
1. Verhuurders zouden huurders na afloop van een eerste tijdelijke huurovereenkomst een tijdelijke verlenging daarvan kunnen voorleggen. De maximale termijn daarvoor is drie jaar.
Op dit moment is het zo dat een verlenging van een tijdelijke huurovereenkomst sowieso niet mogelijk is. De termijn van een tijdelijke huurovereenkomst is twee jaar. Na deze twee jaar gaat het tijdelijke huurcontract automatisch over in een huurovereenkomst voor onbepaalde tijd.
Daarbij is er een verschil wanneer het een zelfstandige woonruimte of een niet-zelfstandige woonruimte betreft. Voor zelfstandige woonruimtes geldt een tijdelijke huurovereenkomst van twee jaar en voor niet-zelfstandige woonruimtes is dat vijf jaar.
2. Verhuurders zouden van de huurders met een huurcontract voor onbepaalde tijd een langere opzegtermijn kunnen eisen.
Op dit moment is het zo dat de opzegtermijn gelijk is aan de betalingstermijn (minimaal 1 maand en maximaal 3 maanden, ook al is in het huurcontract een andere opzegtermijn bepaald).
Argumenten om deze punten niet te accepteren
De meerderheid van de leden van de Eerste Kamer zag dat deze punten een verslechtering voor de positie van huurders betekenden. Bovendien is de wet die gaat over tijdelijke huurcontracten (Wet Doorstroming Huurmarkt) nog niet beoordeeld op haar resultaten. En dat was wel afgesproken. De minister ging dus eigenlijk voor haar beurt. De Eerste Kamer heeft de wet aangenomen met de nadrukkelijke toezegging van de minister dat zij de wet op een aantal onderdelen aan zal passen.
Uitkomsten
Wat is het uiteindelijke resultaat van de gang door de Eerste Kamer?
De Eerste Kamer heeft een stokje voor bovengenoemde punten gestoken – deze veranderingen gaan dus niet door.
De gewijzigde Woningwet betekent ook:
1. Het ‘opkoopverbod’ voor beleggers is een feit. Grote steden kunnen nu met succes beleggers uit bepaalde woonwijken weren. (Een aantal grote steden is daar al op vooruit gelopen in hun regelgeving).
2. Woningcorporaties krijgen meer mogelijkheden om middenhuurwoningen te bouwen, woningen te verduurzamen en leefbaarheid te verbeteren.
3. Er komt meer ruimte voor lokaal maatwerk.
4. Gemeenten zijn verplicht een woonvisie op te stellen.
Al met al is deze donkere wolk boven de hoofden van veel huurders weggetrokken.